Odrzechowa, 29.05.2020r.
Temat tygodnia: Niby tacy sami, a jednak inni.
Temat dnia: Moje uczucia.
Uczniowie otrzymali następujące polecenia, które mają na celu: rozwijanie mowy, rozróżnianie emocji, przyjemnych i nieprzyjemnych, towarzyszących ludziom dorosłym i dzieciom, rozwijanie sprawności fizycznej.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia.
- Zabawa Z czego jestem zadowolony?
Dla dziecka: duża koperta, małe karteczki. Dziecko dostaje koperty, które podpisuje lub ozdabia. Potem na karteczkach rysuje to, co zrobiły wczoraj dobrze, z czego są zadowolone. R. pisze datę na karteczkach, a dziecko chowa je do koperty. Ćwiczenie to wykonujemy przez tydzień, a potem je podsumowujemy. Dziecko pokazuje karteczki i mówi, co przez tydzień robiło dobrze, z czego było zadowolone.
- Zabawa Lustro emocjonalne. Wspólna zabawa z rodzeństwem.
Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba w parze jest lustrem, druga – przegląda się w nim. Osoba stojąca przed lustrem wyraża miną, gestem, ruchem ciała różne emocje, których nazwy podał R., a lustro je powtarza. Po chwili następuje zmiana ról.
- Ćwiczenia poranne: Tamburyn.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Różne powitania. Dziecko porusza się po pokoju w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze R. mówi, jakimi częściami ciała ma się przywitać z bratem, siostrą, np.: − Witają się wasze kolana (plecy, łokcie, czoła…). Dźwięki tamburynu są sygnałem do swobodnego poruszania się.
Ćwiczenia wyczucia ciała i przestrzeni – Wiatraczki. Dziecko obraca się wokół własnej osi z rozłożonymi w bok rękami, w jedną i w drugą stronę.
Ćwiczenia rąk i nóg – Spacer raków. Dziecko porusza się tyłem, w siadzie podpartym, w różnych kierunkach.
Podskoki – Skaczące piłeczki. Dziecko podskakuje nisko – przy szybkich uderzeniach w tamburyn, wysoko – przy wolnych uderzeniach.
II.1.Zajęcia.
- Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia. R czyta dziecku.
Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były,
i tego, że odwiedziny babci już się skończyły.
Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu,
i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu.
Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek.
Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę.
W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina,
że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija.
Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje,
tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer.
Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci,
po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
- Rozmowa na temat tekstu. R. zadaje dziecku pytania:
− Co mieszka w sercu?
− Czy zawsze jest nam wesoło?
− Czy zdarza się, że coś was smuci?
− Czy zdarza się, że coś was złości?
R. przypomina, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci. Dla każdego dziecka: kartka podzielona na pół – w lewym górnym rogu rysunek chmurki, a w prawym górnym rogu – słoneczka, kredki. Dziecko dostaje kartkę podzieloną na pół, z rysunkiem chmurki i słoneczka w ich rogach. Po lewej stronie kartki (chmurka) rysuje to, co go smuci, a po prawej stronie (słonko) – co go cieszy.
II.2.Zajęcia.
- Ćwiczenia gimnastyczne: Szarfy.
Marsz po obwodzie koła, dłonie oparte na biodrach – kciuk znajduje się z przodu, a pozostałe palce – z tyłu. (Należy zwrócić uwagę na wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch, wysokie podnoszenie kolan).
Swobodny bieg po sali, na hasło: Wichura – podbieganie przez dzieci do ściany i przyleganie do niej plecami, ramiona ułożone w skrzydełka, brzuch wciągnięty.
Marsz po pokoju, szarfa leży na głowie, złożona na pół, odliczenie sześciu kroków, wspięcie na palce, uniesienie ramion w górę, wdech nosem, opuszczenie ramion, wydech ustami.
Leżenie na brzuchu, ramiona wyprostowane (są przedłużeniem tułowia), na sygnał podniesienie głowy i rąk z szarfą nisko nad podłogą, wytrzymanie około 5 sekund, opuszczenie głowy i rąk.
Siad prosty, podparty z tyłu, rozłożona szarfa leży na podłodze – zwijanie szarfy jedną nogą, zgiętą w kolanie, przesuwając ją palcami stopy. Potem – zmiana nóg.
Pozycja stojąca, trzymanie szarfy za plecami jedną ręką, podniesioną do góry – łapanie szarfy od dołu drugą ręką, opuszczoną, zgiętą w łokciu, przeciąganie szarfy rękami, naśladowanie wycierania się ręcznikiem. Potem – zmiana rąk.
- III.Zajęcia.
- Utrwalanie wybranych zabaw muzycznych z całego tygodnia.
- Karta pracy, cz. 4, s. 59. Rysuj szlaczki po śladach, a potem – samodzielnie. Rysuj ryby i fale po śladach. Dokończ rysować rybek według wzoru i fal po śladach. Pokoloruj je.
- Nauka wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Wszystkie dzieci
W sercach dzieci
Mają prawo do miłości
radość gości
– przecież po to są!
– gdy bezpieczne są.
• Wprowadzenie nazwy czerwiec na podstawie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach.
Drogą do lasu
Patrzy na łąkę
idzie już czerwiec
mokrą od rosy:
z wiązanką chabrów
− Już czas najwyższy
i dzbanem czernic.
na sianokosy.