Odrzechowa, 03.04.2020r.
Temat tygodnia: Wiosenne powroty
Temat dnia: Sąsiad szpak.
Uczniowie otrzymali następujące polecenia, które mają na celu: zapoznanie z wyglądem szpaka, rozwijanie sprawności fizycznej.
Przebieg dnia:
- Zajęcia
- Karta pracy, cz.3, s.69.
Rysuj po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazwij te ptaki. To są pióra czterech ptaków z poprzedniego ćwiczenia. Posłuchaj, do którego ptaka należy każde pióro.
- Wizualizacja – Jestem ptakiem.
Dziecko leży z zamkniętymi oczami. Rodzic mówi: Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem. Masz ciało pokryte miękkimi piórami i piękne skrzydła. Dzięki nim możesz fruwać! Powoli poruszasz skrzydłami i unosisz się w powietrzu, coraz wyżej i wyżej. Ogrzewają cię promienie słońca. Dziwne uczucie widzieć świat z tej wysokości. Mijasz pola, las, łąki i jezioro. Ludzie widziani z tej wysokości są mali, maleńcy. Ta swoboda i wolność, które czujesz, są wspaniałe. Nadchodzi noc. Szukasz, jak inne ptaki, schronienia. Siedzisz na gałęzi, chowasz dziób pod skrzydła i… zasypiasz. Jest ranek. Otulają cię ciepłe promyki słońca. Budzisz się spokojny, szczęśliwy i znowu wzbijasz się w niebo i fruwasz nad swoim domem, przedszkolem, placem zabaw. Pomyśl, czy bycie ptakiem jest miłe. Potem dziecko otwiera oczy, siada R. pyta:
− Czy chciałbyś być ptakiem? Jakim?
• Ćwiczenia słuchu fonematycznego – Co to za ptak?
R. podaje głoski, a dziecko wymyśla nazwy ptaków rozpoczynające się tymi głoskami. Np.
- a – albatros; b – bocian;
- d – dudek; g – gawron;
- j – jemiołuszka;
- k – kukułka;
- m – mewa;
- o – orzeł; p – pliszka;
- r – raniuszek;
- s – sowa;
- w – wrona.
- Ćwiczenia poranne :
– Zabawa orientacyjno- porządkowa Obserwujemy powracające ptaki.
Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Skowronek, zatrzymuje się, kładzie się na brzuchu, podnosi łokcie na podłogę, naśladuje obserwowanie ptaka przez lornetkę.
– Zabawa orientacyjno- porządkowa Oglądamy przebiśniegi.– Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Przebiśnieg, wykonuje przysiad i patrzy na podłogę przygląda się kępce przebiśniegów wyglądających spod śniegu.
– Zabawa Uciekaj! Pada deszcz.
– Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Deszcz, dziecko ucieka w wyznaczone mu miejsce w domu. – Marsz przy wybranej piosence.
II.1. Zajęcia
- Zapoznanie z wyglądem szpaka.
Duże zdjęcie/obrazek szpaka (internet). Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawiają wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami).
Rodzic czyta dziecku.: Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.
- Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.
Rodzic czyta dziecku.
Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.
– Na kogo dzwonisz?- spytał.
– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.
– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.
Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.
– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.
– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.
Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony.
Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki.
– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.
– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.
– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.
– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.
– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.
– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.
-Szepet – szept – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.
– Stara się – zauważyła Ada.
Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!
Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum? Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.
Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:
– Kradną mój rower!
Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.
– Miau – miauknął jak kot i odleciał.
– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.
Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.
– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.
Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?
• Rozmowa na temat opowiadania.
Rodzic zadaje pytania, a dziecko odpowiada.
– Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?
– Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?
– Gdzie założył gniazdo szpak?
– Jakie odgłosy naśladował szpak?
– Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?
– Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?
– Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?
II.2. Zajęcia.
- Ćwiczenia oddechowe:
Wyścigi piórek. Sztuczne piórko dla dziecka. Dziecko siada przy stoliku. Jego zadaniem jest przedmuchanie piórka z jednego końca stolika na drugą.
- Ćwiczenia gimnastyczne :
– Wirujący bączek – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.
– Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana do głowy, chowa głowę; rozprostowuje się do pozycji leżącej.
– Gorąca podłoga – biega z wysokim unoszeniem kolan.
– Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.
– Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciska wszystkie części ciała w podłogę. Zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu.
– Zabawy na świeżym powietrzu . Spacer w pobliżu domu w poszukiwaniu ptaków. Dziecko obserwuje otoczenie, wypatrując ptaków. Obserwuje ich zachowanie. Nazywa je (samodzielnie lub z pomocą R.).
– Zabawa ruchowa – Wróbelki i kot. Dziecko jest wróbelkiem. Swobodnie biega po wyznaczonym miejscu ogrodu, machając rękami jak skrzydłami. Na hasło: Idzie kot, dziecko jak najszybciej musi przykucnąć w wyznaczonym miejscu. Hasło: Kota nie ma, jest sygnałem do ponownego swobodnego poruszania się.
- Zabawa na świeżym powietrzu: Kto złapie motyla.
Dziecko stoi , przed nim R z motylem przywiązanym na sznurku do drążka. Rodzic biegnie przed dzieckiem, motyl fruwa w powietrzu, dziecko goni, usiłując go schwytać.
- Swobodne zabawy w ogrodzie.
III.Zajęcia.
- Karta pracy, cz. 3, s. 70.
Policz żaby. Odszukaj wśród nich dwie pary takich samych żab. Pokoloruj je. Wyklaszcz podany rytm, powtarzając tekst z rodzicem.
- Karta pracy, cz. 3, s. 71.
Rysuj szlaczki po śladach, a potem samodzielnie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.
• Utrwalanie zabaw muzycznych z całego tygodnia.